Τα εκκολπώματα παχέος εντέρου είναι μικρά εξογκώματα που μπορούν να αναπτυχθούν στο τοίχωμα του εντέρου.
Τα περισσότερα άτομα με εκκολπώματα δεν παρουσιάζουν συμπτώματα.
Όταν δεν υπάρχουν συμπτώματα, ονομάζεται εκκολπωμάτωση.
Όταν η εκκολπωμάτωση προκαλεί συμπτώματα, όπως πόνο στο κάτω μέρος της κοιλιάς, ονομάζεται εκκολπωματική νόσος.
Εάν το εκκόλπωμα παρουσιάσει φλεγμονή ή μολυνθεί, προκαλώντας πιο σοβαρά συμπτώματα, υότε έχουμε την εκκολπωματίτιδα.
Τι είναι η εκκολπωμάτωση;
Εκκολπωμάτωση είναι η ανάπτυξη εκκολπωμάτων, μικρών δηλαδή σακοειδών προσεκβολών, στο τοίχωμα του παχέος εντέρου. Τα εκκολπώματα δημιουργούνται σε αδύναμα σημεία, εξαιτίας των πιέσεων που αναπτύσσονται μέσα στον αυλό του εντέρου. Η εκκολπωμάτωση είναι μία συνηθισμένη κατάσταση στις μεγάλες ηλικίες, ωστόσο,όλο και περισσότεροι νέοι ασθενείς εμφανίζουν προβλήματα εκκολπωμάτωσης. Αυτό μπορεί να οφείλεται στις συνήθειες του σύγχρονου τρόπου ζωής, με την υπερκατανάλωση τροφών χαμηλής περιεκτικότητας σε φυτικές ίνες.

Ποια η σημασία της παρουσίας των εκκολπωμάτων;
Τα εκκολπώματα παχέος εντέρου μπορεί να είναι εντελώς ασυμπτωματικά και να μη δημιουργήσουν κανένα πρόβλημα σε όλη τη διάρκεια της ζωής του ανθρώπου. Υπάρχει όμως και η πιθανότητα να εμφανιστεί κάποια επιπλοκή λόγω της παρουσίας τους. Οι πιο συχνές επιπλοκές της εκκολπωμάτωσης είναι η αιμορραγία και η φλεγμονή των εκκολπωμάτων (εκκολπωματίτιδα).
Αιμορραγία – μπορεί να είναι εκτεταμένη και να απαιτήσει ακόμη και επείγουσα χειρουργική αντιμετώπιση, αν και συνήθως μπορεί να αντιμετωπιστεί αρχικά επιτυχώς μέσω διενέργειας κολονόσκοπησης και αιμόστασης ενδοσκοπικά.
Φλεγμονή των εκκολπωμάτων – η οποία εκδηλώνεται με πόνο στο αριστερό κάτω μέρος της κοιλιάς και πυρετό, είναι μία κατάσταση που ονομάζεται εκκολπωματίτιδα. Η εκκολπωματίτιδα αντιμετωπίζεται με αντιβιοτική αγωγή στις περισσότερες περιπτώσεις, ωστόσο σε περιπτώσεις διάτρησης του εκκολπώματος και εμφάνισης τοπικής ή γενικευμένης περιτονίτιδας, ο ασθενής οδηγείται εκτάκτως στο χειρουργείο. Η επείγουσα χειρουργική αντιμετώπιση σε περιπτώσεις διατρήσεων και περιτονίτιδας μπορεί να απαιτήσουν τη δημιουργία κολοστομίας («παρά φύσην έδρας»).
Ποια η θεραπευτική αντιμετώπιση της εκκολπωμάτωσης;
Οι ασθενείς με εκκολπωμάτωση πρέπει να υιοθετήσουν μια υγιεινή διατροφή πλούσια σε φυτικές ίνες και φτωχή σε λίπος. Aν ένας ασθενής έχει πάνω από τρεις σοβαρές κρίσεις εκκολπωματίτιδας που απαίτησαν νοσηλεία συνιστάται η χειρουργική αφαίρεση του σιγμοειδούς για να προληφθούν τα χειρότερα και να θεραπευθεί δια παντός. Η κολεκτομή για εκκολπωματίτιδα είναι μία επέμβαση που πραγματοποιείται κατά το πλείστον λαπαροσκοπικά (λαπαροσκοπική κολεκτομή)